Monolog wewnętrzny i słodkości

- A co tam na blogu słychać? – zagadnęła Dziewczynkę Wyobraźnia. Obie siedziały przy komputerze i załatwiały różne bardzo ważne rzeczy w internetowym świecie. Zajęta pracą Dziewczynka dawno nie zaglądała na swoją stronę.

- Trochę nudno – odparła Dziewczynka sprawdziwszy stan rzeczy.

- Dlaczego?

-Sądząc po liczniku parę osób zagląda, ale jakoś tak cicho ... nikt się nie ujawnia – lekko zasmuciła się Dziewczynka

-No to może trzeba rozruszać towarzystwo?

-No wiesz? To jest bardzo dobry pomysł.

-To co proponujesz?

-Jak to co? CANDY! - uśmiechnęła się Dziewczynka. Ostatnio pracowałam nad pewnymi drobiazgami – jak raz przydatnymi na zbliżające się Walentynki.

-Przypomnij tylko zasady zabawy – Wyobraźnia była już w swoim żywiole

-Ok. ok., już przypominam, więc:

Po pierwsze: osoby, które mają ochotę na udział w zabawie, zostawiają komentarz pod tym postem

Po drugie: posiadacze bloga umieszczają informację o zabawie u siebie

Po trzecie: Ci którzy bloga nie posiadają, zostawiają namiary na swoją @

-No dobrze to teraz daj wklejaj zdjęcia. –

-Wiesz co Wyobraźnia? Zrobimy tak. Ponieważ nie wiem co się komu podoba to wkleję tylko przykładowe zdjęcia serduszek

a resztę będzie można znaleźć tutaj: http://picasaweb.google.pl/AGIART.AGNIESZKA/SERDUSZKA#

Wylosowane dwie osoby wybiorą sobie co im się podoba. Jak myślisz tak będzie dobrze? – zastanawiała się w myślach Dziewczynka

- Wydaje się że pomysł super. To kiedy losowanie?

-07 lutego 2010 roku. Żeby przesyłka doszła na Walentynki.

- No to do 07.02.2010 ...

Ps. Z innych monologów wewnętrznych Dziewczynki (trochę na temat a trochę nie na temat) wykluło się pytanie: Dlaczego ludzie obiecują innym ludziom to czego im nie mogą dać?